P. Fra Carlo Francesco di Santa Dorotea OCD

Nacque verso il 1749[1], piemontese[2].

Sacerdote professo della Congregazione d’Italia dei Carmelitani Scalzi nella Provincia Piemontese[3].

Provinciale di Piemonte nel 1796[4]; da Romualdo Braschi Onesti, Cardinale Protettore dell’Ordine Carmelitano, il 3 ottobre 1801 nominato con decreto IV Definitore Generale della Congregazione d’Italia (1801-1807)[5]; da Papa Pio VII con Lettere Apostoliche per mezzo di Romualdo Braschi Onesti, Cardinale Protettore dell’Ordine Carmelitano, il 5 aprile 1807 nominato III Definitore Generale della Congregazione d’Italia[6].


[1] Sacra Rituum Congregatione, Taurinen. seu Neapolitana Beatificationis, et Canonizationis Servæ Dei Mariæ Clotildis Adelaidis Xaveriæ Reginæ Sardiniæ. Summarium super introductione caussae, Roma, Lazarinum Rev. Cam. Apost. Typographum, 1807, pag. 38.

[2] Ivi, pag. 48.

[3] Fortes Antonius, Catalogus Superiorum Generalium O.C.D. Congregationis Italiae 1600-1875 et Totius Ordinis 1875-1985, Teresianum, Monumenta Historica Carmeli Teresiani. Subsidia Selecta 1, Roma, 1988, pag. 24.

[4] Sacra Rituum Congregatione, Taurinen. seu Neapolitana Beatificationis, et Canonizationis Servæ Dei Mariæ Clotildis Adelaidis Xaveriæ Reginæ Sardiniæ. Summarium super introductione caussae, Roma, Lazarinum Rev. Cam. Apost. Typographum, 1807, pag. 38.

[5] Fortes Antonius, Catalogus Superiorum Generalium O.C.D. Congregationis Italiae 1600-1875 et Totius Ordinis 1875-1985, Teresianum, Monumenta Historica Carmeli Teresiani. Subsidia Selecta 1, Roma, 1988, pag. 24.

[6] Ibidem. Vedi anche “Analecta Ordinis Carmelitarum Discalceatorum”, voll. 10-11 (1935), pag. 35.